روی هر شانه سری وقت وداع می گرید سر من وقت وداع گوشه دیوار گریست

Rooye har shane sari vaghte veda migeryad sare man vaght veda goosheye divar gerist

در این دنیای نامردان که مردانش عصا از کور می دزدند منه خوش باور نادان ، محبت آرزو کردم

Dar in donyaye namardan ke mardanash asa az koor midozdand mane khosh bavar nadan , mohabat arezoo kardam

اندیشیدن به پایان هر چیز، شیرینی حضورش را تلخ می کند بگذار پایان تو را غافلگیر کند درست مانند آغاز

Andishidan be payan har chiz , shiriniye hozoorash ra talkh mikonad… bogzar payan to ra ghafelgir konad dorost manande aghaz

زندگی همچون بادکنکی در دستان کودکی است ،که همیشه ترس از ترکیدن آن لذت داشتنش را از بین می برد

Zendegi hamchon badkonaki dar dastane koodaki ast , ke hamishe tars az tarkidane on lezate dashtanash ra az beyn mibarad

باز در کلبه ی عشق عکس تو مرا ابری کرد.
عکس تو خنده به لب داشت ولی اشک مرا جاری کرد

Baz dar kolbeye eshgh axe to mara abri kard
axe to khande be lab dasht vali ashke mara jari kard

من ندانم که کیم ، من فقط می دانم
که تویی ،شاه بیت غزل زندگیم (حمید مصدق)

Man nadanam ke kiyam , man faghat midanam
Ke toyi , shah beyte ghazale zendegiyam

جان چه باشد که فدای قدم دوست کنم
این متاعیست که هر بی سر و پایی دارد

Jan che bashad ke fadaye ghadame doost konam
in mataeist ke har bi saro payi darad

سکوتی بود بر قلبم که با آن میزدم فریاد
اگر از شهر غم رفتی مرا هرگز مبر از یاد

Sokooti bood bar ghalbam ke ba on mizadam faryad
Agar az shahre gham rafti mara hargez nabar az yad

عاشقی مایه ی درد است ، چه هجران چه وصال ، خسرو از عشق جدا نالد وفرهاد جدا

Asheghi mayeye dardesar ast , che hejran che vesal , khosro az eshgh joda nalado farhad joda

ز مرگم هیچ نمی ترسم اگر دنیا سرم ریزد، از این ترسم که بعد از من گلم را دیگری بوسد

روی هر شانه سری وقت وداع می گرید سر من وقت وداع گوشه دیوار گریست

Rooye har shane sari vaghte veda migeryad sare man vaght veda goosheye divar gerist

در این دنیای نامردان که مردانش عصا از کور می دزدند منه خوش باور نادان

، محبت آرزو کردم

Dar in donyaye namardan ke mardanash asa az koor midozdand mane khosh bavar nadan , mohabat arezoo kardam

اندیشیدن به پایان هر چیز، شیرینی حضورش را تلخ می کند بگذار پایان تو را غافلگیر کند درست مانند آغاز

Andishidan be payan har chiz , shiriniye hozoorash ra talkh mikonad… bogzar payan to ra ghafelgir konad dorost manande aghaz

زندگی همچون بادکنکی در دستان کودکی است ،که همیشه ترس از ترکیدن آن لذت داشتنش را از بین می برد

Zendegi hamchon badkonaki dar dastane koodaki ast , ke hamishe tars az tarkidane on lezate dashtanash ra az beyn mibarad

باز در کلبه ی عشق عکس تو مرا ابری کرد.
عکس تو خنده به لب داشت ولی اشک مرا جاری کرد

Baz dar kolbeye eshgh axe to mara abri kard
axe to khande be lab dasht vali ashke mara jari kard

من ندانم که کیم ، من فقط می دانم
که تویی ،شاه بیت غزل زندگیم (حمید مصدق)

Man nadanam ke kiyam , man faghat midanam
Ke toyi , shah beyte ghazale zendegiyam

جان چه باشد که فدای قدم دوست کنم
این متاعیست که هر بی سر و پایی دارد

Jan che bashad ke fadaye ghadame doost konam
in mataeist ke har bi saro payi darad

سکوتی بود بر قلبم که با آن میزدم فریاد
اگر از شهر غم رفتی مرا هرگز مبر از یاد

Sokooti bood bar ghalbam ke ba on mizadam faryad
Agar az shahre gham rafti mara hargez nabar az yad

عاشقی مایه ی درد است ، چه هجران چه وصال ، خسرو از عشق جدا نالد وفرهاد جدا

Asheghi mayeye dardesar ast , che hejran che vesal , khosro az eshgh joda nalado farhad joda

ز مرگم هیچ نمی ترسم اگر دنیا سرم ریزد، از این ترسم که بعد از من گلم را دیگری بوسد

Ze margam hich nemitaram agar donya saram rizad , az in tarsam ke bad az man golam ra digari boosad